Tadeusz Boy-Żeleński (ur. 1874) z wykształcenia był lekarzem. W planach miał rozwijanie kariery medycznej, jednak z czasem odkrył, że o wiele bardziej interesuje go twórczość literacka. Pod pseudonimem „Boy” zaczął od pisania tekstów do kabaretu, by ostatecznie poświęcić się tłumaczeniu na język polski literatury francuskiej, krytyce teatralnej i felietonom. Kiedy wybuchła II wojna światowa, opuścił Warszawę i przyjechał do Lwowa. Ta decyzja zaważyła na jego dalszych losach.

Po zajęciu Lwowa przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 roku Żeleński wdał się w romans z Sowietami, co przez wielu było uważane wprost za kolaborację. Po niemieckim ataku na ZSRS i wkroczenia nowego okupanta do Lwowa w lipcu 1941 roku mieszkający u szwagra – prof. Jana Greka został wraz z nim aresztowany i zamordowany na Wzgórzach Wuleckich.