Uczniowie szkoły z Niżankowic przygotowali jako pracę konkursową utwór literacki na temat “Niepodległość Polski moimi oczyma”. Zachęcamy do zapoznania się z twórczością utalentowanych uczestników naszego projektu.

Niżankowice to miasteczko które znajduje się na samej granicy z Polską, nie daleko od Przemyśla. W Niżankowieckiej szkole kształci się 213 uczni z których prawie setka uczęszcza na zajęcia z języka polskiego. Nauczycielką języka polskiego jest Pani Myrosława Pidhaniak.

Учні Нижанковецької школи як конкурсну працю проготували літературний твір на тему “Незалежність Польщі моїми очима”. Заохочуємо запізнатися з творчістю талановитих учасників нашого проекту.

Нижанківці – це містечко, що знаходиться на самому кордоні з Польщею, не далеко від Перемишля. В Нижанковецькій школі навчаеться 213 учнів з яких майже 100 навчаеться польської мови. Вчителем польської мови є Підганяк Мирослава Іванівна.

Projekt „ABC- polskiej klasy”
Konkurs z okazji 100-lecia niepodległości Polski

Praca na temat
„Niepodległa Polska moimi oczyma”

Przygotowali
Uczniowie 9 klasy
Niżankowickiej Szkoły ogólnokształcącej I-III stopnia
Nauczyciel Pidhaniak M. I.

2018 r.

     Wychodzę na obrzeża rodzinnego miasteczka. Wzrok błądzi po zielonym gaju, chwyta uroczy rumianek w trawie, błękitne bezdenne niebo. Wzrok mnie prowadzi dalej. Widzę dwa przygraniczne słupy: jeden w błękitno-żółtych barwach, drugi – w biało-czerwonych. To jest polska-ukraińska granica, bo moje miasteczko Niżankowice leży na samej granicy z Polską, na brzegach rzeki Wiar. Ta rzeka ma swój początek w Polsce i półokręgiem otacza Niżankowice i znowu niesie swoje wody za granicę, wpadając w San.
     Ukraina i Polska – państwa, które mają wielką kulturalną skarbnicę wybitnych historycznych, kulturalnych i naukowych działaczy, z których są dumne nasze narody. Ukraina i Polska – to przepiękne góry i pełnowodne rzeki, czyste jeziora i zielone lasy. Ukraina i Polska – to dwa państwa, narody których są pracowici, śpiewające, bogate na humor i mądre słowo. Ukraina i Polska – kołyska Tarasa Szewczenki i Adama Mickiewicza, Mykoły Łysenki i Fredyryka Chopina, Hrygorija Skoworody i Mikołaja Kopernika.
     Stojąc tutaj wspominam lekcje światowej historii. Od XVI wieku i nawet wcześniej te części Ukrainy wchodziły do składu Rzeczypospolitej. Po rozbiorach Polski w XVII wieku dane terytorium było pod władza austro-węgierską. Pierwsza wojna światowa 1914-1917 r. doprowadziła do krachu światowych imperium. Niepodległość odzyskano dopiero 11 listopada 1918 r. Z przyjściem do władzy A. Hitlera w Niemczech, stosunki polsko-niemieckie pogorszyły się. Polska była jedną z pierwszych ofiar niemieckiej agresji. Polska otrzymała uderzenie od Niemców i ZSSR. Z początkiem drugiej wojny światowej ZSSR wprowadził swoje wojsko na Ukrainę zachodnią. Tysiące polskich oficerów było zniszczono pod Smoleńskiem. Po drugiej wojnie światowej Polska została komunistyczna, lecz stosunki między Polską i Ukrainą byli skomplikowane. Ze zdobyciem niepodległości Ukrainy Polska odnowiła stosunki dyplomatyczne z Ukrainą.
     Polska jest adwokatem Ukrainy w integracji europejskiej. W 2012 r. Ukraina z Polską odbyli mistrzostwo z piłki nożnej. Polacy aktywnie podtrzymywali naród ukraiński pod czas rewolucji w latach 2013-2014.
     Gospodarstwo Polski w Unii Europejskiej nie jest najsilniejszym, ale poziom życia obywateli jest wyższym niż w Ukrainie. W polskich uniwersytetach uczą się dzieci z Ukrainy. Wielu Ukraińców pracuje w Polsce.
     W latach niepodległości Polska wstąpiła w NATO, jest członkiem Unii Europejskiej. Polska ma wielkie osiągnięcia w gałęzi kultury. Systematycznie odbywają  się piosenkarskie konkursy w Sopocie i Zielonej Górze.
     Każdy kraj ma swoja historią, swoją drogę do celu. Często na tej drodze trzeba pokonywać przeszkody, czasem upaść, żeby z jeszcze większą siłą podnieść się i iść do przodu.
     W tym roku Polska obchodzi 100 lat niepodległości. Widzę przed sobą wielkie, samoistne Państwo, które jest członkiem Unii Europejskiej. Państwo które ma wyjątkowe miejsce w świecie, a także poczucie własnego bezpieczeństwa.
     I tu nagle myśl –  czy nie powinien być taki tez ukraiński naród? Przecież Ukraina i Polska są jak dwie siostry, bo mają wiele wspólnego – wspólne obyczaje, tradycje, obrzędy, a nawet kuchnię.
     Jestem optymistą, wszyscy musimy być optymistami, bo mamy jeszcze wiele spraw, które musimy zrobić razem. I nasza przyszłość – w jednej, bogatej Europie, jaka będzie szczycić się biało-czerwonymi i błękitno-żółtymi, a także innymi kolorami flag, bo one wszystkie symbolizują niepodległość.*

*W utworze zostały wprowadzone drobne poprawki ortograficzne i stylistyczne.

Проект «Обираю польську мову. Промоція польської мови в українських школах» співфінансується Міністерством Закордонних Справ РП в рамках конкурсу «Співпраця у галузі публічної дипломатії 2018 р.»

Projekt “Wybieram Polski. Promocja języka polskiego w szkołach ukraińskich” jest współfinansowany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP w konkursie “Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej 2018”